too easy? not really!

for English scroll down:

Hey Hallo! daar zijn we weer!

Ja en je leest het goed, nog steeds in je vertrouwde oude taaltje want wilco, ik wil ook dat jij nog mee kan lezen. Wat is er nu belangrijker, Natalie dr familie en vrienden of jij!? Exactly, so where were we...? :-)

Nee geintje jij natuurlijk! ik ga straks dit verhaaltje even in google transulate knallen en dan even heel hard lachen welke onzin google transulate ervan maakt en dan wat aanpassen. Het typt voor mij ook een heel stuk sneller en ik denk dat er stiekem nog wel meer mensen zijn die nu denken pfew, ben blij dat het in het Nederlands blijft dus hoppakke een heleboel vliegen in een klap!

Vliegen, nu we het daar toch over hebben. Laten we daar eens mee beginnen. Het stikt hier van de vliegen. of ja, muggen. wat een klote beesten zijn dat! Als Maarten of Willem er nu waren dan zou ik nu de gold old: "Nie meugen, das pas erg!" te horen krijgen. Gelukkig hebben we overal vliegenschermen voor de deuren zitten maar in een van die schermen zit een klein scheurtje en toen we gisteren een filmpje aan het kijken waren met de deur open moet er een mug zijn geweest die dat scheurtje heeft gevonden en dat tegen al zijn vriendjes en vriendinnetjes heeft gezegd want serieus er zaten denk ik wel 200 muggen op het plafond bij onze lamp toen de film klaar was! Ik heb gelukkig zo'n muggen zapper (zo'n blauwe lamp waarmee ze geëlektrocuteerd worden) gekocht. Die heb ik gisteren de hele nacht aan laten staan dus het was een ware green mile voor de muggen gisterennacht. dat hele ding zat onder vanmorgen.

Maar goed, er zijn belangrijkere zaken om over te schrijven dan muggen volgens mij :-)

27 januari hebben we de sleutels van ons huisje gekregen. Dat was in eerste instantie een perfecte dag omdat ik diezelfde dag ook naar Sydney kon om mijn spullen op te gaan halen. Onze transporteur in Australie had me namelijk verteld dat mijn spullen op 24 januari vanuit Melbourne naar Sydney werden doorgestuurd en op zn allerlaatst 26 januari voor mij beschikbaar zouden zijn in Sydney. Dus ik had een bakwagentje gehuurd voor de 27e, een inspectie geboekt met de duane (verplicht), geregeld dat ik in Sydney ook een leren bankstel op kon gaan halen die dag, geregeld dat ik onze American style koelkast (ge wit wel zo'n grote met 2 deuren) gelijk die dag op kon halen en ook de eettafel met 8 stoelen ook die dag kon ophalen. Omdat er inmiddels al een heleboel fout was gegaan met het klaren van onze goederen bij de duane (een ander proces) en dit voornamelijk kwam doordat ik steeds verkeerd werd geinformeerd door onze transporteur besloot ik de 26e laat in de middag toch nog om even te bellen met de poort in Sydney om te checken of onze spullen daar voor ons klaar stonden. het antwoord was nee, ze waren pas die dag vertrokken vanuit Melbourne. Verassing!! Man ik kon die heks in Melbourne (transporteur) wel kapot schieten. Maar ik had geen geweer en Melbourne is een kleine 6 uur (steenworp van ons vandaan) rijden dus ja... eigenlijk kon ik haar helemaal niet kapot schieten maar dat wilde ik wel!

Maar goed, alles weer afgezegd en de dinsdag erop weer het hele circus opgestart om nu wel bevestigd te krijgen dat mn spullen er waren dus mooi! gassen met die bakwagen! Na 4 uur rijden kwam ik aan in het oh zo mooie Sydney. grappig dat ik daar ook een bankstel op ging halen want tot die tijd konden wij in ons huis ook niet zitten........ zitnie snapt em? (dit gaat straks nooit goed met vertalen naar het Engels!

Ik was keurig op tijd voor de inspectie met nog 2 minuten te gaan haha. Ik was met alle ellende in het voortraject helemaal voorbereid op slecht nieuws en nog meer ellende en had mezelf voorgenomen vandaag niet te stressen en alles te nemen zoals het die dag kwam. De inspecteur was erg vriendelijk en vroeg me suggestief: laat me raden jij hebt geen gereedschap bij om die houten kisten open te maken. Waarna ik met een big smile op mn gezicht een hamer, schroevendraaier en stanleymes tevoorschijn haalde. ze gaf aan dat ik de eerste ooit was die de kleine lettertjes had gelezen. Ook had ik tot haar verbazing een gedetailleerde llijst bij met alles wat in de dozen zat voorzien van foto's. En daarnaast nog een heel pakwerk met papier dat ik allemaal had gekregen van onze transporteur, de duane, het inspectiekantoor en de overheid. Om te voorkomen dat er iets door nalatigheid van mij zou fout gaan. Ze was onder de indruk dat zag ik aan haar. En ze zei het ook dus misschien dat ik het daarom dacht :-) Na het openen van 2 dozen en het beantwoorden van een paar vragen zoals heb je ergens dierenhuiden in zitten of andere dierlijke delen? (waarop ik antwoorden nee alleen mn hond zit in doos 18 maar dat zal geen probleem zijn toch?) was de inspectie al klaar en mocht ik meelopen naar het kantoor. Ik weet nog dat ik dacht, wow geweldig dit gaat zelfs sneller dan gepland). Op het kantoor vroeg de inspecteur me naar de instructies van de inspectie. Ik wist niet waar ze het over had en gaf aan dat ik het vreemd vond dat de instructies van de inspectie vanuit de "klant"  moesten komen. Ze gaf aan dat dit een stempelformulier was dat zij moest afstempelen wat ik dan weer kon overhandigen aan de mensen die mijn spullen hadden zodat ik ze mee kon nemen. Ik had niets dergelijks gehad dus dat was ook wat ik zei. Hmm zei ze, dat is een probleem. ik weet nog dat ik dacht, oh oh. Ze gaf aan dat ze het digitaal ging proberen op te lossen in het systeem maar dat ze daarvoor even met het hoofdkantoor moest bellen. 30 minuten later, (ik zat trouwens buiten op een stoel pal in de zon omdat er geen andere mensen dan personeel in het kantoor mochten) vertelde ze me dat het waarschijnlijk geregeld zou gaan worden en dat ik over 10 minuten bij de receptie van Mainfreight (daar stonden mijn spullen) moest navragen of ik mijn spullen al kon meenemen. Zelf moest ze namelijk weg. (Het was 12 uur dus waarschijnlijk haar lunchtbreak) wat kan er nu belangrijker zijn dan dat! Ik stemde in (kon niet veel anders) en wachte braaf nog 10 minuten in de stikhete zon zonder zonnenbrand. na 10 minuten gaf de receptie me aan dat in het systeem nog stond dat mijn spullen niet vrijgegeven konden worden. nog 10 minuten later kreeg ik dezelfde mededeling. Op mijn verzoek belde de receptie met de duane om te kijken wat er mis ging. Er bleek door de Duane in Canberra (die al mijn papieren hadden doorgestuurd naar de duane in Sydney) iets niet goed gedaan te zijn maar wat was niet duidelijk. Ze waren ermee bezig maar konden me niet vertellen hoe lang het ging duren. Ik mocht buiten nog even plaatsnemen en over 10 minuten weer komen navragen. Ik gaf aan dat ik even binnen bleef staan en zei in gedachte tegen mezelf rustig blijven, het duurt gewoon wat langer maar je rijdt hier binnen het uur weg met je spullen. 10 minuten later kreeg ik te horen dat het allemaal niet goed gegaaan was omdat ik op de formulieren die ik aan de Duane had gegeven een ander adres had staan dan het adres waar de spullen aan gericht waren. Ik zei dat dat klopte omdat we toen we de spullen opstuurde nog geen adres in Australie hadden en op advies van onze transporteur in Nederland het adres van Natalies werkgever hadden gebruikt. Op het formulier moest ik mijn woonadres zetten dus vandaar dat dit niet overeen kwam. Ik had die bij het invullen zelfs nog nagevraagd bij onze transporteur in Melbourne. Die had me aangegeven dat dat helemaal geen probleem was. (De HOEEEEEEEER!) sorry maar dat is echt wat ik toen dacht. Dit was de 4e keer dat die heks me verkeerd had geinformeerd. Na nog 9 x 10 minuten later was het eindelijk geregeld. en verassend genoeg was ik nog redelijk kalm. Ik zag het als een les om rustig te blijven in stressvolle tijden. Ik bedankte de receptie vriendelijk voor het opmaken van de juiste documentatie en liep naar de mannen in het magazijn waar mijn spullen stonden. Deze hielpen me met een heftruck de spullen achter in de bakwagen te zetten waarna ik vervolgens alles naar achter kon tillen. Dat was best pitten met die temperatuur en al 6,5 uur zonder eten of drinken. maar goed, zodra alles in de wagen zat zou mijn eerste stop een wegrestaurant of tankstation zijn. Alles zat ik de wagen, ik bedankte de mannen van het magazijn en ik zei hardop tegen mezelf met een grote glimlach, Let's get this show on the road! ik start de wagen en hoor alleen maar, tik tik tik tik tik tik tik tik. en nog eens tik tik tik tik tik tik. accu leeg. @&^%Q$&!^£%$^(&£$*(&^@£($*&£$^@£%$*£%($*%!!!!!!!!!!! Ik verloor even kort mijn geduld en schopte een paar keer kei hard tegen de binnenkant van de deur en riep heel hard het F woord. Tot ik 3 gasten zag omdraaien om te kijken wat er in mijn auto gebeurde :-) Vervolgens heb ik samen met 5 gasten van het magazijn een uur geprobeerd met startkabels die wagen aan de praat te krijgen. geen succes. De bakwagen had een dubbele accu en schijnbaar moet je die allebei tegelijkertijd opladen. Dat weet ik nu omdat ik daarna nog een uur heb moeten wachten op de wegenwacht die me dat liet zien. Dussssss de bakwagen was weer aan de praat maar ik mocht hem in het eerste uur niet afzetten van de wegenwacht. Dat kwam goed uit want ik moest een half uur later midden in sydney naar een bankstel gaan kijken en deze vanuit een bovenverdieping omlaag tillen. En in de bakwagen zaten al onze bezittingen! op zn minst een uitdaging! Die man waarvan ik zn bankstel zou komen bekjiken was trouwens aan het werk en had gezegd dat ik hem een uur van te voren moest bellen dan zou hij van zijn werk naar huis gaan zodat ik kon komen kijken. Die had ik net voordat ik de eerste keer wilde aanrijden gebeld dat ik er binnen een uur zou zijn. in alle stress had ik die niet meer laten weten dat ik een paar uur later zou zijn :-) was hij niet zo blij mee maar gelukkig was hij inmiddels weer thuis. Klaar met werken, zo laat was het inmiddels al!

Ik mocht in de spits dus met mn bakwagen door hartje sydney gaan zitten rijden. De tom tom gaf aan dat het 26 minuten zou duren. Ik was een uur later bij hem. Ik kon alleen om de hoek een parkeerplaats vinden dus vroeg hem om bij de wagen te blijven terwijl ik alleen bij hem naar binnen ging om zijn bank te bekijken (vreemde situatie0 gelukkig beviel de bank goed en was het allemaal niet voor niets. Toen met hem afgesproken dat we de bank heel snel naar mijn wagen zouden tillen en dat ik de auto met de motor nog lopend heel even uit mijn zicht zou laten staan. Voelde niet goed maar ik had geen andere opties. Buren waren niet thuis allebei. De man kwam uit parijs en gaf aan dat ik me nergens zorgen over hoefde te maken omdat we hier in volgens de fransen Teddybeer land zaten. Ik zei dat ik inmiddels een heleboel wilde dieren had gezien in Australie maar dat ik nog geen teddyberen was tegengekomen. Hij snapte niet dat ik een grap maakte en keek me droog aan waarop ik vervolges kei hard moest lachen om deze hele sitatie. Die gast moet gedacht hebben dat ik echt een mafkees ben. (en gelijk heeft hij!)

Nou, de bank in de bakwagen en weg uit deze stad om straks langs de snelweg terug naar canberra ergens wat de eten en drinken. volgens de tom tom zou ik binnen 20 minuten uit sydney moeten zijn en op de snelweg riching Canberra moeten zijn. Dat hou ik nog wel vol. Not!!! ongeluk gebeurd in een tunnel waar ik doorheen moest. Een uur langer over gedaan omdat er nog maar 1 van de 3 wegdelen open was. Toen ik Sydney uitreed was het al donker aan het worden. Om 20:30 had ik dan eindelijk mn lunch bij het eerste tankstation dat ik tegenkwam. Enige warm eten dat ze hadden waren smerige hotdogs waar ik er 2 van op heb. Ik dacht ik ga even buiten snel aan een houten tafeltje zitten omdat ik al veel te lang in die wagen had gezeten. Serieus de seconden dat ik ga zitten begint het te regenen. Overal om me heen zie ik sterren en pikzwarte lucht behalve recht boven me een enome wolk. net zoals in de tekenfiilms. Ik moest er kei hard om lachen en vroeg me af wat ik in godsnaam fout had gedaan om zo'n dag als dit te moeten doormaken. Ik was op de terugweg doodsbang om een kangaroe aan rijden. Dat gebeurd hier namelijk vaak in het donker en ik dacht met het geluk dat ik die dag had dat de kans behoorlijk aanwezig was. dus ik was nog meer gebroken toen ik thuis aankwam dan dat ik toch al zou zijn geweest doordat ik me zo gefocussed had op de weg. Het was 22:30 toen ik bij ons nieuwe huis aankwam (ik heb wel behoorlijk doorgegast ondanks mn angst want een andere angst die ik had was in slaap vallen) Michael, de jongste zoon van Marina was er om me te helpen de spullen uit te laden gelukkig dus dat hoefde ik niet alleen te doen. Natalie moest bij de kindjes blijven. Kapot ben ik die avond naar bed gegaan maar nu terugdenkend we hebben onze spullen en het was een goede les om rustig te blijven in situaties waar je toch niets aan kunt veranderen en dat is me best redelijk gelukt.

De dagen daarna zijn ook nog erg druk geweest met een heleboel geregel maar we zitten in ons huisje met al onze spullen bijna op de juiste plek. We hebben al enorm veel geld uitgegeven aan meubels maar we zijn er erg blij mee! Het huisje bevalt prima en de omgeving is geweldig! Heb afgelopen weekend 1 van de bakfietsen in elkaar gezet en hij bevalt prima! de kindjes vinden het geweldig en de australiers nog meer! Iedereen kijkt een 2 keer om of steekt zn duim omhoog. Vooral de andere fietsers vinden hem geweldig. Zeker rondom het meer waar goede fietspaden liggen. Ik ga er binnenkort een sticker op plakken met mn telefoonnummer om te kijken of mensen er serieus interesse in hebben en dan zien we wel wat er gebeurd. Ik verwacht niet dat ik er 5 per maand kan verkopen maar wie weet!

Verder hebben we voordat we meubels in het huis hadden al wel een bootje gekocht :-) zal zo even een foto plaatsen. super lachen is dat hier op dat meer. Elke avond zitten er hier overal papagaaien in de bomen. Kakatoe's, Galards, en een paar waar ik de naam nog niet van weet. super mooi! vanaf dit weekend ga ik beginnen met fitnessen en hardlopen (naast het fietsen met de kindjes) dus we gaan weer lekker gezond doen. Mn goeie maat Toohey's extra dry komt alleen in het weekend nog gedag zeggen en maakt plaats voor de sapjes en gezonde shakes nu ik mn juicer weer heb :-)

Ik heb gisteren al even zitten kijken of dutchfood.com.au wat ik van mn waardebon ga bestellen met dank aan mijn oud Specialismen collega's! De bon zat namelijk ook in de container. Ik denk dat het toch een heleboel zakken drop gaan worden :-)

Bedankt weer allemaal voor het lezen en voor de leuke reacties! Ik hoop dat jullie hebben genoten van mijn leed haha en ik spreek jullie weer over een paar weken!

Nu kijken wat er gebeurd als ik dit verhaal vertaal naar het engels!

ok, een klein stukje om jullie mee te laten genieten. google transulatie:

Fly, now we're talking about. Let's start with this. It's full of flies here. or yes, mosquitoes. what a fucking beasts that! If William Martin or there were now I'd now the gold old: "Nie meugen, tie only bad!" to hear. Fortunately we're everywhere fly screens for doors but in one of those screens is a small crack and then yesterday we had been with the door must open a mosquito a movie watching has found that crack and against all his friends and girlfriends said because there were

funny that I went to pick up a sofa because until that time we could not sit in our home ........ zitnie understands em? (This later is never good to translate into English!

Groet,

Andy

Hey you English lot!,

Natalie has asked me to write this blog in English so that you can all read along. I know there are quite a few Dutchies out there that won't completly follow what im saying anymore and it takes me quite longer to write in English so I have chosen to write it in Dutch and then use google transulate to transulate the whole thing in English. But it sounds rubbish! things don't make sense anymore so this one time I'm gonna try to correct most things. This is gonna take me a while and there a few better things to do around here for me with the kids so bare with me if I missed a few things! next time i think Ill write the whole thing in English from the start.

Ok let's share with you the trouble that I had with getting our stuff to our new place :-)

January 27 we got the keys to our cottage. That was initially a perfect day because that day I could also go to Sydney to get to go to my stuff. Our carrier in Australia had in fact told me that our things were sent to Sydney (from Melbourne) on January the 24th and would definitely be in Sydney on the 26th So I hired a little truck for the 27th, arranged an inspection with customs (required) in Sydney. We also arranged for me to go and look at a leather sofa in Sydney (as I had the truck anyway), We arranged to pick up the new American style fridge that day and also the new dining table with 8 chairs.

Because a lot went wrong in the proces trying to clear our goods in order for me to pick them up, and this mainly being the fault of our carrier misinforming me, I decided to give the Sydney port a call on the 26th to make sure that our things were indeed ready for us. the answer was no, they just left out of Melbourne that day and would be in Sydney 1 or 2 days later. Damn! I could have killed the woman who misinformed me again. But Melbourne is a 6 hour drive from Canberra and again I had better things to do with my time so I just left it with slowly killing her in my mind :-)

I cancelled everything and arranged everything again for the following tuesday. This time I got the confirmation that everything was in order so it was on!

After a 4 hour drive I arrived in beautiful Sydney. I was right on time for the inspection with just 2 minutes to spare :-) I was mentally prepared for thing to completly tits up and had decided not to stress today. The inpection officer was very friendly and asked me suggestively: let me guess you have no tools with you to open the wooden crates and boxes? I showed her the hammer, screwdriver and Stanley knife that I had brought with a big smile on my face. The officer said it was the first time that anyone had ever read the small print to bring tools. To her delight I also had a complete detailed packing list with me that had the content of every box on it. I also brought every document that was sent to us regarding the shipment of our belongings to prevent that anything would go wrong on our account. I had the feeling that the agent was impressed with this. It might have been the little hint she gave me by saying she was really impressed with my prep. :-)

After opening two boxes and answering a few questions like, do you have any animals skins or other animal parts in one of the boxes? With me replying: no, just our dog in box 18 but that shouldnt be a problem right? The inspection was ready and I had to follow her to the office.  I remember thinking, wow this is great, even faster than planned).

At the office the agent asked me for the inspection directions.  I did't get any inpections directions. Hmm, she said, that's a problem. I needed some form that she could stamp in order for me to take my belongings. I remembered thinking: oh oh. The agent said she was gonna try to do this last step digitally but she had to make a phone call to the head office for that. 30 minutes later, (I actually sat outside on a chair in the sun because there were no other people than staff aloud in the office), they told me that it was likely to be settled in about 10 minutes and that I should ask the reception of Mainfreight where our belongings were stored) if everything was ok start loading up the truck. The agent had to go cos of an important meeting (It was 12 o'clock so It was probably her lunchbreak) so I obediently waited another 10 minutes in the hot sun and asked reception if everything was made in order. It wasn't and I got told to wait another 10 minutes.

10 minutes later I got the same message. At my request reception phoned customs to see what was going wrong. Something was done wrong by customs in Canberra and they were working on it but could not tell me how long it was going to take. I had to come back in another 10 minutes to come and ask about the status. By this point it was getting harder and harder for me to keep calm. 10 minutes later I was told that the reason things were going wrong is that the address that I had put on a form was different to the shipping address. Of course it was, cos we didn't have an address yet when we sent off our stuff. On advise of our transporter in Holland we used natalie's work address. On the form that I filled in they asked for our residential address. I specifically called up the woman in Melbourne to ask if this was going to be a problem. no was the answer so she was wrong... again... the Bitch!!!  This was the 4th situation in which that cow had misinformed me.

1,5 hour later it was all finally settled. I was still surprisingly calm. I saw this as a lesson to stay calm in stressful times. I thanked reception for their service (sarcastically), and walked to where our stuff was stored. the guys there  helped me putting everything in the back of the truck with a forklift and I then placed every box neatly in position so the sofa and other things could still fit in. I was sweating like a maniac cos of the heat and was without water or food for 6,5 hours already but everything was in the truck now so my first stop would be somewhere I could sit down to eat and drink with some air conditioning. 

I thanked the men that helped me, said outloud to myself: let's get this show on the road and started the truck. tick tick tick tick. tick tick tick tick tick. that's all that happened. NOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO! the battery was dead! thats when I lost my temper a bit and kicked the side of the door really hard a few time whilst screaming the F word.  I then tried to jump start the damn truck with 5 of the guys there helping but nothing seemed to work. the truck had 2 batteries atached to eachother and I later found out that both batteries had to ben jumped simultaniosly. After an hour of trying I called road side assistance and they were there another hour later. He charged both batteries and the car started. He told me not to turn the engine off for the next hour. Great, cos I had to go and collect a sofa in Sydney (now rushhour).

the guy that wanted to sell his sofa asked to be informed an hour before I would be there so that he could leave his work especially. I called him just before I tried starting the truck the first time but forgot the call him again to tell him I was running late. He was not happy :-) oh well, I bought the sofa so it was not for nothing. Sydney traffic was a pain! so it took me a long time to get out of the there. There was an accident in one of the tunnels I had to pass through so that took me another hour as well! all this time I still hadn't eaten and I was really low on energy from lifting that sofa down stairs with only the other guy there.

At 8:30 pm I finally got to a petrol station to eat and drink something. the only warm food they had were these disgusting hotdogs that I ate 2 off. I planned to eat them sitting outside on one of the benches so I didn't have to sit in that damn truck and smell my armpits whilst eating. As soon as I sat down it started pissing it down. All day it had been clear blue skies and even in the distance around me i could see no clouds. Only right above me just like in the cartoons there was a massive cloud. I laughed out loud.

at 10:30 I was finally in Canberra after driving way to fast being shit scared of hitting a kangaroo along the way or falling asleep. Michael, the youngest son of Marina (the woman we have stayed the first 4 weeks with) was there to help me unload the truck god bless him and at 11:15 I showered and went to bed happy this day was over.

But hey we have our stuff now! yay! so now for some positive things :-)

We are spending loads of money on really nice furniture! and loving it! The house is great and the view is frikking awesome! right on the lake and so nice and quiet. The only thing you hear here is birds chirping. Ok, those kakatoe's are a bit noisy now and then but that just makes us smile every time!

We brought 2 Dutch Cargo bikes with us and I put one together last weekend. For those who don't know what that is google 'Babboe city bakfiets'. The kids love going on rides in it sooo much. And the Ozzies seem to like the thing too so I might start selling them after all :-)

Natalie is loving her job. It is hard work but she is surrounded by really high class designers and working on some really cool projects so is loving every minute of it. Also her commute has gone down from 3 hours a day in Holland to 40 min max now so that's another big plus!

I'll put some photo's up now to give you an idea of our lives on this side of the world.

hope you all are well and thanks for reading!

Andy